เราชอบตากผ้าในบ้าน

นอกบ้านมีนกขี้
กลิ่นขี้แมว
ฝนตก
ยุง
ต่อ (ต่อเคยติดกระโปรงพลีต พอเราใส่ เราก็ถูกต่อต่อย  เกือบตาย)
ฯลฯ

เราจึงชอบตากผ้าในบ้าน
ถ้าเราจะมีบ้านของตัวเอง เราจะสร้างห้องตากผ้า

Advertisements

ต้องเก็บเงินให้มากกว่าจ่ายเงิน

ต้องทำให้ได้

#คิดเรื่องเงินตลอดเวลา
แต่ก็ไม่ลืมคิดถึงความสุขและน้ำใจ

ทำไมเครื่องสแกนบาร์โค้ดที่ทำงานต้องลงไดร์เวอร์

บอกเลย ไม่มีปัญญาติดตั้ง

เราไม่ค่อยสามารถกับอะไรที่มันไม่เคยเห็นคนอื่นทำ (การเรียนรู้ของเรามากกว่าครึ่งเกิดจากครูพักลักจำ 555)

จำได้ว่าสองอันตั้งเจ็ดพัน (ถ้าจำไม่ผิด) แต่ยังต้องลงไดร์เวอร์
ปรินเตอร์รุ่นใหม่ ยังไม่ต้องลงไดรเวอร์เลย

เจออันนี้มา

เครื่องสแกนบาร์โค้ดแบบไร้สาย

ไม่ต้องลงไดรเวอร์

อยากได้ แต่เราจะเอามาทำซากอะไร

ก็แค่อยาก

ที่ผ่านมา ทำให้เราเสียค่าโง่มาเยอะแล้ว คีย์บอร์ดบลูทูธงี้ จีพีเอสงี้ แว่นกล้องงี้ บ้าบอคอแตก เลิกแล้วนิสัยนี้ แม่งเงินเก็บ เสียไปกับเรื่องไร้สาระ 555

ตอนนี้ทุ่มเงินกับการเก็บเพื่อซื้อรถ

ที่เห็นยังแจก เพราะคือเราไม่แต่งหน้าทำผม พูดจริง ผู้หญิงเสียเงินกับเรื่องพวกนี้เยอะมาก มหาศาล

อยากให้มีการนำทางที่เป็นรูปธรรม

วันนี้ หน้าเมกกะ เจอปัญหาแรก ข้างซ้ายท่านผู้อ่าน คือ มีคนแย่งแท็กซี่ เลยอยากให้มีแบบนี้เลย จะได้ไม่ต้องมาแย่งแท็กซี่กัน ไม่รู้ตรงไหนหัว ตรงไหนท้าย ไม่มีป้าย ไม่มีการต่อคิว

ถ้าทำได้ จะดีใจมาก 
แต่ถ้ามีรถเข็น อาจลำบากเข็นทิศหักไปมา แต่เพื่่อความเป็นระเบียบ อยากให้ทำ

และแท็กซี่ก็จอดให้ถูกจุดด้วยนะ

—
อีกรูป คือ ปัญหาตอนเดินอีเกีย เดินออกไม่ถูก
อยากให้มีเส้นสีที่ทางเดิน เช่นตามสีเขียวไป ถ้าท่านอยากดูเครื่ิองใช้ ตามสีม่วงไปถ้าท่านอยากไปหาของกิน ตามสีฟ้าไป ถ้าท่านอยากเดินครบทุกอณูของที่นี่

555 หนุกดี
ใครไม่ทำไม่รู้ แต่ถ้าเราเป็นเจ้าของสถานที่ เราจะทำแน่นอน ตอนวาด ลืมวาดหัวลูกศรไว้ด้วย ชี้ทางไป >—>—>—>—>—>—>—>
<—<—<—<—<—-<
แบบนี้เป็นต้น อยากทำมาก ๆ นำทาง

ห้องที่ใช้งานหลายคน ทำแปะห้องไว้เลย

ไม่ได้อะไรค่ะ เป็นห่วง กลัวเหนื่อยวิ่งมาปิด TvT

วันนี้ เรามาปิดที่บ้านเรา
คือปกติแม่ปิด
อยู่ดี ๆ เดินถึงหน้าซอย 2 แม่บอกว่าจำไม่ได้ว่าปิดยัง
เราเลยวิ่งกลับไปดู
แต่ปิดแล้วแหละ

ต่อไปเราจะเช็คเอง

ในห้องสมุดเองก็มี บางทีลืมปิดพัดลม ก็โดนบ่น
คือสวิตช์ไฟที่ห้องสมุด ไม่เอื้อเลย มันกระจัดกระจาย บางทีก็ลืมดู แต่ตอนหลังเช็คละเอียด บางทีก็หลอน ต้องแหกปากบอกจะปิดละนะ ด้วย กันมีคนเหลืออยู่ เอิ๊ก ๆ

ก็ทำเช็คลิสต์ไว้หน่อยละกันค่ะ ไม่อยากให้เหนื่ิอย 😀

ทดสอบเขียนบล็อกให้ตาลดู

ทดสอบ

อยากให้ทุกงานมีบทให้คนนำ พิธีกร เคลือบไว้เลย พร้อมใช้ทุกงาน วางเก็บไว้หน้าเวทีเลย ใครขโมยแช่งให้แม่งเป็นหมา 555 (นึกโมโห)

บทอ่ะ ถ้างานเดิม ก็เคลือบไว้เลย

เปลี่ยนแค่กำหนดการ แต่ลำดับการพูด การสวด เหมือนเดิมหมด

ทำไมไม่มีใครคิดจะทำ

เป็นเรา เราทำว่ะ

แต่ขอเราหาก่อนนะ

ตย. นี่บทสวดมนต์ข้ามปี

อย่างเด็กนำสวดมนต์หน้าเสาธง มีปัญหาได้ทุกอาทิตย์ เป็นอะไรกันนัก
อย่าให้เล่า คือพูดไปงั้น ชั้นจะเล่า
ตอนอยู่ ราชวินิตบางแก้ว ตั้งแต่เรา ม.3 เราก็ได้ไปนำสวดแล้ว เหตุผลคือ ไม่มีคนอยากออกไปสวด 555 บนเวที โดมไม่มี ร้อนจะตายห่า ข้างล่างก็ร้อน สรุปร้อนทุกคน รีบ ๆ สวด รีบ ๆ เลิก (แต่ส่วนใหญ่ ผอ.พูดนานนนนนนนนนนน ร้อน ที่หน้าเราดำ เพราะว่าเราร้อนเนี่ยแหละ ไม่หายดำเลย 555 แต่ตัวหายดำละ)
แต่พี่ม.ห้า ม.หกยังเหลือเยอะไง
เขาให้ทำ อาทิตย์ละคณะสี มีหกคณะสี เราอยู่สีเขียว ตอนม.ต้น ก็ออกแค่กับสีเขียว ไปนำกับเอซัง เพราะเอม.สี่ก็สีเขียว

พอ ม.ปลาย เราย้ายไปสีเหลือง
เราก็ยังนำสวด ก็แค่ตอนสีตัวเองถึงเวร
ตอน ม.ห้า มีวันนึง เสียงเพลงชาติไม่มา (เปิดเทป) เราร้องสด แม่งเป็นที่โจษจัน ว่าหลอนมากถึงมากที่สุด เพราะเราร้องไม่ผิดคีย์ไม่ผิดโน้ตและคีย์สูงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กร๊ากกกกกกกกกกกก ภูมิใจโคตร ๆ ทำให้คนหลอนเสียงเนี่ย ร้องไม่เพี้ยนนะเว้ย แค่ไพเราะเกิน
แต่ พอ ม.หก สีอื่นมันไม่อยากออกกัน เราเลยชวนเพื่อนเรา แชมมี่ นำสวดแม่งทุกวัน บางทีเราก็ไปคนเดียว ก็ไม่ได้กลัวอะไร ช่วงรอเข้าแถว เราก็ไปยืนแถวเวที เราก็เก็บขยะไป คนหาว่าเราถูกทำโทษ เราบอกว่าเก็บเอง มีจิตสำนึกรักความสะอาด แม่งคนเราเหี้ยเกิน ทำก็ไม่ทำ หาว่าคนเก็บขยะถูกทำโทษ เวลาเราเห็นใครเก็บขยะ จะถูกทำโทษไม่ถูกทำโทษ เราจะสรรเสริญเขาในใจ (เขาคงได้บุญบ้างแหละวะ) มุทิตาจิต

ก็คือจะบอกว่า ทั้งปี กูนำสวดคนเดียว ไม่เคยมีปัญหา (คนเชิญธงมันมาเอง เพราะคนสีอื่น สีเรามันก็ชอบเชิญธง กดปุ่มง่าย ๆ ไม่มีอะไรมาก) เพราะบทที่นำ ก็พูดมาตั้งแต่ ม.1 ไม่มีสคริปต์ก็พูดได้
แต่หลังจากนั้น ไม่รู้ ว่าใครจะมีปัญหาแค่ไหน แต่ตอนที่เราอยู่ เราไม่เคยหยุดเรียนสักวัน ฉะนั้น เราก็นำร้อง นำสวดทุกวัน ครูบาอาจารย์ไม่เคยต้องมาด่าเรื่องนี้

ฉะนั้น จึงหาทางแก้ปัญหาให้ คือคนเราอยู่ในโรงเรียน มันต้องเคยได้ยินบทท่อง แต่พอไม่เคยนำ ก็ลืม ตกใจ ตื่นเต้น ฉะนั้นแค่มีบทให้ก็โอเคแล้ว นัดแนะคนหลัก ๆ ไม่ต้องคณะสี หาคนหลัก ๆ สักสามสี่คน ให้สามสี่คนนี้ ไม่ต้องอยู่ในแถว เดินไปมาได้ ถ้าเห็นคนนำยังไม่มา มันก็วิ่งเข้ามานำได้เลย อย่าถึงกับต้องจ้างเลย น่าสมเพชละถ้าเป็นแบบนั้น

เด็กที่นำทำพวกนี้ ทำเกียรติบัตรเชิดชูเกียรติให้ด้วยนะ ถือว่าเสียสละ

แม้อีชั้นจะไม่เคยได้ แต่ถ้าถามว่ากลัวไมค์ไหม ตอบเลย เราไม่เคยกลัวไมค์ เพราะถือมาหลายงานละ สิ่งที่กลัวคือ ให้กูถือไมค์เพื่อพูดอะไร ถ้าพูดสิ่งที่รู้ก็ดีไป ถ้าพูดสิ่งที่มีผิดหรือถูกนั่นแหละ เหงื่อกาฬแตก

ไม่เคยอาย ไม่ได้แก้ผ้า ไม่ได้ทำเรื่องหน้าด้าน ชั่วช้า แค่นำสวด อายห่าอะไร ไม่เข้าใจคนเรา #น่าเบื่อที่สุด

กับนำสวดพิธีการต่าง ๆ ด้วย

บทค่ะ เคลือบไว้เลยค่ะ

มันจะมีคนที่รู้ค่ะ แต่ไม่มานำ -“-

ถ้ารู้แล้วไม่นำ ก็ทำปรินท์ไว้ เคลือบเลยค่ะ กี่แผ่นก็ช่าง มีให้พร้อม เรียกชั้นไปนำ ชั้นก็ไปค่ะ อย่าหาว่ากวนตีน นี่พูดจริง แค่มีบทให้อ่านตาม (ถ้าเป็นบทที่เคยผ่านตา) อีชั้นสามารถค่ะ แต่จะดีกว่านะ ถ้าเลือกคนที่เหมาะสมกับงาน

แล้วแต่กระบวนการคิดค่ะ

#ไม่น่าจะเป็นปัญหาถ้ามีบท
#ทำไว้เลยเคลือบไว้เลยหาตู้ใส่ไว้ข้างเวทีเลย
#แจกจ่ายเลยก็ได้มีให้โหลดฟรีบนหน้าเว็บหน่วยงาน
#อยากหาในเน็ตให้แหละแต่กลัวไม่ถูกตามแบบแผนที่ทำมา
#มันจะมีคนที่รู้อยู่ค่ะ
#เรียนเชิญผู้รู้ช่วยสร้างบทค่ะเพื่อส่วนรวมค่ะ
#ไม่ได้ด่า
#หาทางลดปัญหาให้อยู่