เรานอนหันหัวไปทางทิศเหนือ ประตูห้องอยู่ทางทิศใต้ แสงจากห้องกลาง จึงเข้ามาแยงตาเราได้เต็ม ๆ
เดิมมีตู้ ตู้บังแสงให้
พอตู้ไปแล้ว เอาผ้า(ผ้าแบบสีแดงนี้แหละ มีสามผืน ของฝากจากประเทศลาว มันบาง ๆ พลิ้ว ๆ ดี)มาผูก ๆ กอง ๆ ที่เครื่องดนตรี(คีย์บอร์ด) แต่สักวันคีย์บอร์ดมันก็จะต้องย้ายที่ไปชิดผนังไง
เราเลยหาสมบัติในบ้านมาทำราวพาดผ้ากันแสงแยงตา
ดูรูปล่าง
จริง ๆ ถ้าใส่นี่ คงจบ
แต่มันรั้งหัวไง รำคาญ
เลยเอาตัวหนีบไปหนีบหัวเตียง ท่าตามนั้น เพื่อล็อกราวผ้าม่านไดโซ กันราวเลื่อนตกจากหัวเตียง ถ้าเราดิ้นไม่แรง คงไม่หลุดตก (เราซื้อราวมานานแล้ว ไม่ได้ใช้ ปัจจุบัน มันคือที่เขี่ยหยากไย่ในบ้าน -ถ้าเราเป็นคนเก็บอานะ มันโอเคมาก เขี่ยก็ง่าย เอาหยากไย่ออกจากไม้ก็ง่าย) ซึ่งต่อไปงานหลักคือราวบังแสง งานอดิเรกก็คือเก็บหยากไย่ได้เหมือนเดิม 555
แล้วเราก็เอาที่คีบของในที่สูง ซื้อจากไดโซนานแล้ว วางฝุ่นเกาะ เลยไปเอามา แล้วเอามาเสียบลงไปในกล่องไม้เท้าพับได้ พอดีกล่องมันดูมั่นคงดี ข้างในก็ใส่ขวดที่มีน้ำสองขวด แค่นี้กล่องก็ไม่ล้มแล้วเสียบที่คีบลงไปในกล่องตามภาพ จากนั้นก็วางราวพาดตรงง่าม มันก็กลายเป็นราวแขวนผ้าได้แล้ว
เห็นขวดน้ำป่าว 555
พาดผ้า จริง ๆ มีสีฟ้าด้วย แต่สีแดงทึบกว่า เลยเอาสีแดง
ถ้าเราไม่จระเข้ฟาดหาง ราวและผ้าก็น่าจะยังอยู่ได้
แสงมาทางจุดที่เรายืนถ่าย
มุมมองจากบนเตียง
โอเคนะ ไม่เสียตังค์ แก้ปัญหาได้จากของที่สะสมในบ้าน
