ป้องกัน: มันเป็นดราฟ เด้งขึ้นมา งง ๆ เลยพับลิค – โพสต์นานแล้ว ว่าด้วย ชุด ที่เราสวมใส่ และ “จิตวิญญาณของเรา”

บทความนี้มีรหัสผ่านป้องกันอยู่ การจะดูบทความโปรดใส่รหัสผ่านของคุณด้านล่าง

รหัสผ่าน:

โฆษณา

แมชชุด สำหรับเสื้อสายเดี่ยว แขนกุด

เราไม่ชอบใส่แขนกุด สายเดี่ยว
แต่พอมีชุดบาง ๆ แขนคอเหลือง 199 ที่โฮมโปร
มันโอมาก
อยากได้ทุกสีเลย

แมชชุด เมื่อวานใช้แทบ10.1แชร์ไปผิดบล็อก

แมชชุด

Posted: 25 Dec 2013 04:51 AM PST

ดีใจมาก ที่ได้น้องผ้าน้อย เพราะอุตสาห์รีดเสื้อเขียว ปกติไม่รีดเสื้อ 555

เสื้อแดง ซื้อตั้งแต่ก่อนตรุษจีน 200 ที่โฮมโปร บางพลี กระโปรงดํา ต่อกันโป เราไม่ชอบนุ่งสั้น มัน คือกระโปรงพลีตเรียนลีลาส สมัยเรียน ปี1ปตรี เสื้อเขียว แม่ซื้อ มีอยู่ในบ้านอิอิ หมวกได้มาจากซุง จากแอพ เดาวาแอพได้มาจากซุง เดา ได้น้องผ้าห่มน้อย ดีใจมาก ๆ

วิธีทำให้ชุดชุดนึงใส่ได้หลายหน

ชุดที่ใสวันอาทิตย์ มันคือชุดเดรสสีฟ้า ที่บิ๊กซีบางพลี 190 บาท เสื้อลูกไม้ยางยืดสีขาว ตลาดบางโฉลง 199 บาท กระโปรงขาว ที่หลังตึกสังคม มศว นานมากแล้ว ราคา 100 บาท (จําไม่ได้ อาจจะ 199) จัดแบบนี้ สับเปลี่ยนการแต่งตัว หรือถอดชิ้นไหนออก ก็ดูเหมือน เป็นชุดใหม่ ใส่ได้หลายหน

ลองหามาแมชดูนะจ๊ะ

สิ่งที่จะทำให้คนจำว่าใส่ซ้ำ คือ สี และรูปทรงเสื้อผ้าที่คล้ายเดิมมาก ฉะนั้นจงหาอะไรแต่งเติม การเพิ่มโบว์ หรืออะไรตกแต่ง แค่นี้ก็ทำให้รู้สึกเหมือนว่ามันเป็นคนละชุดได้แล้ว มาประหยัดเงินด้วยวิธีนี้ได้ คือเราใส่เป็นสิบ ๆ รอบแน่นอน ชอบ กระโปรงขาวอ่ะ เราเอามากันโป๊ และทำให้กระโปรงเดรสเหี่ยว ๆ ดูน่ารักขึ้นเหมือนชุดตุ๊กตาด้วย

ว่าจะหากระโปรงแบบนี้ สีดำ สีเทา สีทอง ถ้ามี อยากได้ อิอิ

ว่าด้วย ชุด ที่เราสวมใส่ และ “จิตวิญญาณของเรา”

คือ อยากจะบอกว่า อยากเล่า แต่ขี้เกียจ นี่จะไปซักผ้า แต่ขอเล่าเหอะ ไม่งั้นอึดอัดตาย อยากเล่ามาก

จริง ๆ ชุดในฝันเราคือชุดนี้ http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151223298747987&l=8d63fe5996

อย่าว่าดัดจริตเลย แต่เราชอบมาก เราฝันมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วว่าเราอยากใส่ชุดแบบนี้
มันเรียกว่าสไตล์วิกตอเรี่ยน ใช่ป่ะ

เฮ้อ ชาตินี้จะได้ใส่ไหม?

เดิมเราจะเล่าเรื่องแมชชุด (เราอยากเป็นคอสตูมดีไซน์ อยากมาก แต่ไม่มีความรู้หรอก ชอบเอง) ที่ กเกิลพลัส https://plus.google.com/u/0/116370462956241138233/posts

ต้องโพสต์ก่อนวันที่ 11 สิงหาคมนะ หลังจากนั้นจะเริ่มไม่ใช่แมชชุดแล้ว เป็นแชร์จากบล็อก

ก็นะ เล่าไงดี งง

เรา ขอบอกว่า เราจะแมชชุด ให้มันเหมาะกับจริต (อาจออกแนวดัดจริต แต่แน่นอนว่าเราไม่แรดแน่นอน ชุดเราเน้น ความโด่ดเด่น ไปไหนใครก็เห็น ควายขวิด 55555 จ๊าก คือไม่ได้อยากเรียกร้องความสนใจ แต่เราชอบสีอ่ะ เราชอบคัลเลอร์ฟูล เต็มไปด้วยสีสัน เท่านั้นเอง แต่เสื้อผ้าจะต้องเป็นแนวเรา คือ ห้ามโป๊ ห้ามแขนกุด ไม่ชอบโชว์จั๊กแร้ ไม่ทับ ไม่รัดรูป อึดอัด ผ้าไม่แข็ง ไม่ซับเหงื่อหมักจนเหม็นเน่า เราเกลียดชุดลูกเสือเนตรนารีมาก อย่าด่าเราเลย แต่เราว่ามันไม่ได้เรื่องเลย ให้ใส่ชุดพละยังดีกว่า เสื้อผ้าเราต้องยาว ไม่เอวลอย ชอบใส่เดรสด้วย แต่นุ่งเลกกิ้ง เพราะว่าไม่รัดขา และเราเตี้ย ขี้เกียจตัดขากางเกง เลกกิ้งเหมาะสุดแล้ว เลยใส่ แต่เสื้อเราต้องปิดตูด เอ้ย ก้น)

วันก่อนเราไปบ้านย่า
เราจึงใส่ชุดนี้

http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151223297402987&l=ef083e9a4c
เสื้อ เขียวเราซื้อที่ตลาดบางบ่อ 199 มั้ง ชอบที่สี และแขนยาว ตอนแรกจะใส่ไปทำงาน แต่ไม่ได้หรอก เพราะมันเปิดใหล่ จะหาอะไรมาเย็บ มันดูไม่เข้า
เลยไปคุ้ย เสื้อคลุมน้ำตาล  ซื้อที่ไหนไม่ได้จำ ตลาดนัดเนชั่นมั้ง ไม่ก็ตลาดนัดมศว มาใส่ทับ โชคดีมาก ปิดไหล่ได้ไม่ ไม่โป๊ไหล่แล้ว
ที่สำคัญ เราเหมือนปีเตอร์แพนไปโดยปริยาย

ซึ่งเราชอบมาก เราอยากแต่ครอสเพลย์ด้วย ทว่า เราไม่รู้จักตัวละครเลย เราชอบชุดมากกว่า จริง ๆ เราชอบแค่ชุดสไตล์วิกตอเรียนนั่นแหละ

เออ เห็นเราใส่ต่างหูป่ะ นั่นคู่โปรด ตอนนี้ใส่อยู่คู่เดียวแล้ว มันแพง และชอบ มันสวยดี
ก็ปกติ ไม่ใส่นะ เพราะเบื่อตอนต่างหูหาย

เออ ช่างเหอะ
เอา ว่าเราแมชชุดเนี่ย เพื่อให้มันดูเหมือนอะไรที่ไม่เหมือนชาวบ้านปกติเขาใส่แล้วกัน แต่ต้องไม่โป๊ สำคัญมาก เพราะถึงเราไม่มีจะโชว์ ก็ช่าง เราไม่อยากโชว์ เราไม่นิยมการโชว์

ขอโชว์เพลงเราแทนแล้วกัน
http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151223289222987&l=24d33040e2
กล้องเราแดงมากเลยอ่ะ มันจะแดงไปไหนวะ

http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151223283687987&l=e8294d7ebf

รูปแรกเหมือนหงส์ ตูดหงส์ ขายาวเป็นนกกะเรียน 555
เราชอบใส่แบบนี้ เพราะมันทำให้เราดูสูงขึ้นไง กร๊ากกกก

แต่ ที่แต่งแก่ ๆ แบบไปทำงาน นั่นก็จิตวิญญาณเรา เอาว่าทุกชุดที่เราแต่ง ไม่มีใครบังคับเรา เรารู้ว่าเราทำอะไร และทำไมเราจึงทำแบบนั้น (ซับซ้อนไปไหม)
แต่ตัวตนจริง ๆ คือชอบแบบนี้ ชอบชุดสีเยอะ ๆ คัลเลอร์ฟูล
จะว่าบ้าก็ว่าเหอะ ถ้าว่าเราแล้ว ชีวิตคุณเจริญขึ้น เราก็คงรู้สึกยินดี แต่เต็มใจให้คุณว่า 555

(ใครว่า — ไม่รู้ — ร้อนตัว กร๊ากกก)

ต่อ
http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151223276427987&l=7db989b9a6

อันนี้ แอบถ่ายมา
คุณคนนี้ เป็นใคร เราไม่ทราบ แต่เราเห็นชี ไปนั่งหน้าพระ
ใส่เสื้อซีตรู มองเห็นทะลุไปถึงชุดชั้นใน
แล้วชีก็นั่งหน้าพระ ป่วยว่ะ อีบ้านี่
ขอด่าหน่อยเหอะ

มันสมควรไหม

บอกตรง ๆ เราไม่ได้คิดว่าเรามีสิทธิ์พิพากษาใครได้นะ แต่เราแค่อยากมาบอกว่า
ทำแบบนี้ มันไม่ควร และไม่อยากเห็นใครทำ เพราะมันทำลายเกียรติของคนทำอ่ะ
ดูแย่มากนะ

ลองดู ชุดเรา
เราใส่ชุดนี้
http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151223165372987&l=e6601e9e2d

ชุดเรามันเยอะมาก
ซึ่งตัวในจริง ๆ คือตัวนี้

http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151072947532987&l=d084947d91

แต่อย่างที่เราบอกไปแ้ล้วว่าเราไม่ชอบใส่เสื้อแขนกุด
เราจึงต้องใส่แบบนี้

http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151107423472987&l=3222428544

เสื้อคลุมเลยไง

ซึ่งบางทีมันเต็มยศไป

พอ ดีเราซื้อเสื้อเขียวมา จะมาใส่วันพฤแหละ แต่พอใส่แล้ว ตัวใหญ่มาก ๆ (เหมือนเสื้อคนอ้วนอ่ะ จริง ๆ นะ ดูจากรูปดิ ที่ผูกคอ โบว์ดำ ๆ อ่ะ แทบจะมาทัดอกเราแล้ว) เราจึงเอามาเป็นเสื้อคลุมของเสื้อแดงแทน

ทำให้เราเหมือนต้นคริสต์มาส (เขียวแดง) ซึ่งเราชอบมาก
เรา เอาปกออก แล้วก็ใส่เลกกิ้ง นั่งกราบพระ นมไม่หก ตูดไม่เปิด อาจดูเวอร์ไปนิด (ไม่นิดอ่ะ) วันหลังคงไม่ใส่ไปเกี่ยวกับพระแล้ว ใส่ไปเป็นพร๊อพ ให้คนถ่ายรูป (เห็นเป็นต้นคริสต์มาส) แล้วกัน 555

แต่เราชอบแต่งตัวแบบนี้ เราชอบสีสันคัลเลอร์ฟูลมากกกก
โพสต์ยังวะ

http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151223165372987&l=e6601e9e2d

จริง ๆ เสื้อผ้า ก็เหมือนห่อของขวัญ หรือแม้แต่สิ่งที่คนเราโพสต์ (อย่างทุกวันนี้ เห็นเด็กโพสต์รูปโป๊เยอะมา แม้แต่ลูกศิษย์ห้องตัวเอง ก็นะ เข้าใจสังคมมันเปลี่ยน ก็ไม่ได้อะไร แค่เด็กเขาใช้ชีวิตในกฎระเบียบโรงเรียนได้ ก็โอแล้ว ข้างนอก คุณหนู คุณชาย คุณหญิง จะเป็นยังไง สุดแท้แต่ตัวเอง ดูแลตัวเองเหอะ ครูก็แค่คน คงไม่คิดไปเปลี่ยนแปลงอะไร ก็ทำได้แค่ให้คำปรึกษา เราไม่หนีความจริงอานะ ถึงแม้เราจะไม่ชอบ ไม่นิยม แต่เรารับแอดเด็ก เพราะเราอยากให้เขารู้ข้อมูลจากเรา หากมันจะส่งไปกระทบถึงโสตของพวกเขาได้บ้าง 555 ชอบเวลาเด็กนักเรียนแชตมาถาม มีหลายคนแล้ว ชอบ ถามว่าพรุ่งนี้เรียนไหม อะไรทำนองนี้ ดีใจ รู้สึกว่าเราเป็นที่พึ่งให้เขาได้)

ออกมาเรื่องนี้ได้ไงเนี่ย งง

คือเราค่อนข้างงงนะ เขียนวันนี้ เราจะไปซักผ้า (บ่นมานานแล้ว ยังไม่ซักอีกเหรอแก)

กำลังจะไป
แล้วก็ก่อนไป เราอยากทิ้งท้ายไว้ สามเรื่อง
1) ถ้าที่เวิร์ดเพรสเราเต็ม เรายินดีจ่ายเงิน ซื้อ เป็นบล็อกแรกที่เราพูดงี้ เพราะเราชอบความเสถียรระดับหนึ่งของมัน ชอบมากกกก

2) ถ้าเราจะสอนอะไรเด็กได้ ขอไปเรียนก่อน เราจะสอนให้ลูกศิษย์เราตัดผมทรงนักเรียนเป็น ทั้งชายและหญิงเลย เราจะหาทาง เพราะส่วนตัว ตั้งแต่เรียน เราเรียกร้องหาการตัดผมเองตลอด ไม่ใช่เพราะเรากลัวครูปกครอง แต่เพราะเราไม่ชอบืำผิดกฎของโรงเรียน และเราไม่ชอบให้ใครมาว่าเรา ว่าเราทำผิดกฎ ทั้งที่รู้ (ถ้าเราไม่รู้ ไม่มีใครบอก เราถือว่าเราไม่ผิด แต่เราจะรับทราบไว้ เมื่อเขาด่าเราในหนแรก) เราคิดว่าคนที่เป็นผู้ใหญ่ หรือเติบโต คือคนที่พยายามปรับตัว เพื่ออยู่ในสังคม โดยที่ไม่พยายามต่อต้านสังคม หรือทำผิดกฎระเบียบ ซึ่งที่ยกตัวอย่างเรื่องตัดผม เพราะค่่าตัดผมมันก็แพง บางทีช่างก็ไม่อยู่ ตัดกันเองดีกว่า ประหยัด เราตัดผมตัวเองไม่เป็นหรอก แต่ถ้าเกินไหล่ มัดเอากรรไกรตัดโชะ อ่ะ ไม่ยาก 555

3) เห็นเราชอบพูดถึงการแดนซ์เดิ้น ทำเพลง นู่นนี่นั่น อย่าคิดว่าเราเป็นอะไรในมุมนั้นมุมเดียว ตัวตนที่แท้จริงของเราโหดมาก แต่ที่เราแสดงออกแนวเอนเตอร์เทน เพราะว่า เรารู้จักปรับตัว เพราะเราต้องการสังคม (ถ้าสังคมไหนดี เราอยู่ได้นาน ถ้าสังคมไหนเลว เราจะอยู่ไปทำไม จริงไหม) ในขณะที่เรามองหาสังคม เราก็เป็นสังคมที่ดีให้กับคนอื่นไปด้วย

เพราะเราอยู่ร่วมสังคมเดียวกัน ((555 รายการอะไรวะ แบ่งปันรอยยิ้มเหรอ))

เอา ว่า เห็นเราเป็นคนนึง ที่ไม่อยากสร้างความเดือดร้อนให้ใครแล้วกัน ((ไม่มีใครทำอะไรเรานะ เรารู้สึกอยากเขียนบล็อกมาหลายวันแล้ว เพิ่งได้เขียนอ่ะ เลยลำดับส่งเดช งงเง็ง))

อ่ะทิ้งไว้ให้อ่าน
ตัวตนของเรา

http://praniteemysky.blogspot.com/2012/08/blog-post_22.html

มองไม่เห็น ก็เซฟรูปไป วิชานี้เราผ่านแล้ว แต่วิชาอื่น เห้อ กร๊ากกกก

ปรับโหมด ไปซักผ้า อาบน้ำนอน

หลัง ๆ ไม่อยากเขียนบล็อกแล้ว เหนื่อยอ่ะ พักผ่อนไม่พอ
คือทำงานมีความสุขนะ แต่เข้าใจป่ะ บางทีมันก็มีภารกิจ ไอ้ความอยากเขียนอะไรเยอะ ๆ ก็หายไป

คนอ่านบอกว่า ดีแล้ว กูขี้เกียจอ่านเหมือนกัน 5555555555555555555555555

จำไว้นะคะ คนทุกคนไม่ได้มีมุมมองในชีวิตแค่มุมเดียว

ง่วง

เออ ปล.นิด พี่เราร้องไห้เรื่องที่ดินข้างบ้าน มันทำให้เรารู้สึกว่า การจะแต่งงานนั้นเป็นเรื่องที่หนักหน่วงมาก (ซื้อที่ดินปลูกบ้าน เขาห่วงแม่เขาอยากอยู่ใกล้ ๆ คนขายที่ดินแม่งหน้าเลือด จริง ๆ ลุงข้างบ้านน่าจะครอบครองปรปักไปเลย เกลียดอีเจ้าของที่ ไม่ใช้ประโยชน์ แล้วยังทำตัวเป็นพวกนายทุนหน้าเลือด พี่เราร้องไห้เยอะอ่ะ คงหลายเรื่อง รวมทั้งเราที่ชอบเอาเปรียบเขา) โชคดีที่เรายังหาผู้ชายของตัวเองไม่ได้ 555 ห่วงแม่ด้วย วันนี้แม่แว๊ดใส่คนที่ตลาด บนสะพานลอย เราไม่อยากเล่า แต่เราอยากให้รู้ว่า เราทำดีที่สุดแล้ว แต่จะพยายามต่อไป บางทีเราอาจจะยังดีไม่พอ (บ่น ๆ เนี่ยเสียเวลา ไปทำงานทำการ งานบ้งงานบ้านเหอะ)

บางที ทุกสิ่งที่อย่างที่เกิดขึ้น ก็คือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ทำให้ดีที่สุด บ่นมาก ไปแล้ว (วันหลังถ้าจะเล่า จะเล่าสั้น ๆ แนวบรรยายรูป จบ) สวัสดีค่ะ