หน้าร้อน ไม่ต้องเปิดหน้าต่างด้านหน้า ฝุ่นจากถนนจะเข้าห้องสมุด เปิดแต่ทางบันได กับด้านอื่นตามปกติ
วันนี้ตัดริงโทนให้ใหม่ ลองเอาคูลอีดิทลงเครื่อง 02 ลงได้แต่เปิดแล้วปิดโปรแกรมเองตลอด เลยต้องไปตัดที่เครื่องยืม (พรุ่งนี้ถ้าไม่ลืม ไปเอนี่เว็บล็อกคืนด้วย ต้องบล็อกยูทูบ ไม่ให้เด็กเจ้าหน้าที่เล่นไง ปิดเทอมเครื่องยืม ไม่ได้ใช้บ่อย เดี๋ยวลืม)
พรุ่งนี้อบรมเขียนโครงการป่าวไม่รู้ เดี๋ยวถาม ๆ วิชาการอีกที
เออ เมื่อเช้าแอบปรินท์นามบัตรห้องสมุด (เอากระดาษไปเอง) มี URL เว็บกับแฟนเพจ ไว้เผื่อคุณครูขอ
ตู้โสตวัสดุ เดี๋ยวจะทำกระดาษไปแปะ บอก ( วันนี้มีครูมายืม) ว่าเรียงตามเลขทะเบียนจากน้อยไปหามาก วันนี้ครูที่มายืม คุ้ยซะมั่วไปหมด (ครูเนี่ย ให้สิทธิ์ดูค้นได้ แต่เด็กนี่ไม่ได้ รื้อกระจายเราด่า เทอมหน้าจะเคี่ยวกว่านี้อีก เบื่อโสตวัสดุมาก ๆ เบื่อ)
ต้องคิดวิธียืมโสตฯ เราตอบว่าเราระบุไว้แล้วในเว็บไซต์และจะให้เด็กที่อยากยืม จองผ่านเฟสบุ๊ค
ต้องให้ มีแบบจองเช้ารับเที่ยง จองเที่ยงรับเย็น
พอ (จริง ๆ มีอีกเยอะ)
ต่อไปเราจะยิ่งพูดน้อยลง และทำประกาศสั้น ที่ชัดเจน อยู่เสมอ แทนการพูด ไม่อยากจะพูด เหนื่อย เวลาเข้าใจไม่ตรงกัน (เบื่ิอ ขี้เกียจพิมพ์ด้วย เหนื่อย ถ้าอ่านงานเขียนของเราเมื่อหลายต่อหลายปีก่อน จะเข้าใจเรา ตอนนี้สมองเราร้องแต่เพลง 63 (ป่าววะ สมองเสื่อมจำเพลงตัวเองยังไม่ได้) )
จงค่อย ๆ สร้างระบบที่ง่าย และนึกถึงสภาพจริงต่อไป แอมซังเบื้องบน (หมายถึงสิ่งลี้ลับ สวรรค์ นรก อะไรไม่รู้) กำลังบีบให้แกต้องยอมรับในสิ่งทนได้ยาก (สิ่งที่แกไม่ชอบ) จนทุกวันนี้ ไม่รู้แล้วว่าชอบสิ่งไหน
รู่แค่ว่า ชอบทำป้าย (ไม่สวยก็ได้) สื่อสารให้เข้าใจตรงกัน โดยเสียเวลาถามน้อยที่สุด หรือไม่ต้องถามเลยยิ่งดี แกตัวเราอาจไปเปิดร้านรับจ้างทำป้าย
#ควรสนใจอ่านป้ายทุกป้ายนะคะ ไม่อ่านทุกตำก็ได้ แต่ควรรู้ว่ามันคือป้ายอะไร ช่วยให้ประหยัดน้ำลายในการสื่อสาร (ออกแนวนอกเรื่องเยอะ เหมือนมีปมด้อยอะไรในใจ)
คิดมากต่อไป